Teatr Muzyczny Roma ^^

Draco Maleficium

Bez dwóch zdań najsłynniejszy teatr musicalowy w Polsce, któremu zawdzięczamy wiele wspaniałych produkcji. Chyba marzeniem każdego z nas jest, żeby pewnego dnia znaleźć się na jego deskach. A teraz, po remoncie, jest taki piękny... Nie mówiąc już o wspaniałym dyrygencie, dzięki któremu możemy realizować swoją pasję. Co myślicie?

malletro_olsztyn

bardzo fajnie, ze stawia na młodych... do tego te szkoly musicalowe... bardzo to potrzebne w tych czasach....

Draco Maleficium

Zdecydowanie! Jestem bardzo wdzięczna panu maestro za to, co dla nas zrobił. A samą Romę uwielbiam i chcę tam być tak często, jak tylko pozwalają mi na to finanse Very Happy

Kuncyfuna

Ooojjj Roma. Cos cudownego. Dzieki niej poznalam tyle swietnych osob (tak, tak.. mowie tu o Siostrzycach), i odkrylam co chce w zyciu robic. No i znalazlam cos na co jestem w stanie wydac caly swoj "majatek" Razz

Piotr Bielański

Ja tez dzięki odwiedzinach w Teatrze ROMA zrozumiałem że jest droga do szczęścia która da się przejść.

może kiedyś wygram tam casting
tego i wam zyczę.

Kuncyfuna · Wysłany: Śro 16:50, 05 Mar 2008 Temat postu:

Ehhh.. Coraz mniej podoba mi się Roma, coraz mniej mnie tam ciągnie.. Po licznych odwiedzinach w TM z Gdyni stwierdziłam, że chyba Roma nie jest juz dla mnie tak ważna, jak była.. To, że jest to teatr typowo komercyjny zdecydowanie nie wpływa na jego korzyść. W Gdyni jest świetny nastrój, a wystawiane spektakle nie kosztują niewiadomo ile kasy, a też są genialne.

Draco Maleficium · Wysłany: Czw 13:14, 06 Mar 2008 Temat postu:

Nigdy nie zapomnę mojego "pierwszego razu" w tym teatrze (przy okazji castingu do "Phantoma"). Czułam się tak niesamowicie, kiedy już w wyjściu na tyłach minęłam się z maestrem i z Paszkosiem... kiedy szłam, dość zagubiona, przez bufet i korytarze, mijałam scenę i zmierzałam na górę, w stronę garderób, miałam wrażenie, że odbywam pielgrzymkę. Nawet super ciasne toalety wydawały mi się czymś niezwykłym, nie mówiąc już o sali baletu, gdzie miałam rozgrzewkę a którą rozpoznałam z filmiku z prób Wampirów... kiedy wreszcie wyszłam na scenę, to było jak olśnienie - na własne oczy widziałam to wszystko, co dotychczas oglądałam na zdjęciach i filmach, a co wówczas zakrawało dla mnie na świętość. Po około roku uwielbiania tego teatru na odległość to było naprawdę niesamowite przeżycie. Wszystko tam było zachwycające - wampirzy wystrój wywołujący tęsknotę za TW, otaczający mnie artyści, atmosfera...

Ale teraz... mam podobne odczucia, co Kunc. Od mniej więcej zdjęcia z afisza TW coś tam zaczyna się psuć. Komercjalizacja stała się tak ewidentna, że aż miejscami niesmaczna. Cały ten blichtr wokół Upiora, zamiast zachęcać, denerwuje mnie. O szopce castingowej już się wolę nie wypowiadać, ale krew mnie zalewa ilekroć słyszę przechwałki, że wybrano "najlepszych z najlepszych." Na samym castingu słyszałam co najmniej tuzin dziewcząt o wiele lepszych od aktualnych Christine, o Eryku nawet nie wspominając. Owszem, wszystko tam jest przebogate, piękne, olśniewające i wizualnie wgniatające w fotel. Ale to nie zastąpi klimatu, dobrych wykonawców i nie ukryje braków. Dla odróżnienia w Gdyni potrafili wyczarować absolutnie zachwycający spektakl z bardzo prostą dekoracją, niewyszukanymi kostiumami i z o wiele mniejszym budżetem, a stokroć bardziej chwytający za serce. Coś tu jest nie tak. I chociaż musical "Upiór w operze" jest zdecydowanie jednym z najpiękniejszych, jakie widziałam, to zapewnie pojadę dwa razy i się skończy. To nie jest mój "Phantom," to już nie jest mój teatr. Mówię to z żalem, ale szczerze.